Yazılım mimarisi kalıpları, geliştiricilerin ölçeklenebilir, bakımı yapılabilir ve esnek yazılım sistemleri oluşturmasına yardımcı olan yaygın olarak kullanılan tasarım yaklaşımlarıdır. Bu modeller, bir dizi en iyi uygulama ve ortak tasarım sorunlarına kanıtlanmış çözümler sağlar ve web uygulamaları, mobil uygulamalar ve kurumsal sistemler dahil olmak üzere çok çeşitli yazılım sistemlerine uygulanabilir.
Bu yazıda, bugün endüstride yaygın olarak kullanılan ilk on yazılım mimarisi modelini inceleyeceğiz. Bu modeller:
1.Monolitik Mimari: Bu, bir yazılım sisteminin tüm bileşenlerinin tek bir bağımsız birim halinde birleştirildiği geleneksel bir yaklaşımdır. Bu, geliştirmeyi ve dağıtmayı kolaylaştırır, ancak sistemin boyutu ve karmaşıklığı arttıkça hantal hale gelebilir.
2.Mikro Hizmet Mimarisi: Bu, sistemin birbiriyle iyi tanımlanmış arayüzler üzerinden iletişim kuran bir dizi bağımsız, kendi kendine yeten hizmete ayrıştırıldığı modern bir yaklaşımdır. Bu, sistemin ölçeklenmesini ve bakımını kolaylaştırır, ancak tasarımı ve uygulaması daha karmaşık olabilir.
3.İstemci-Sunucu Mimarisi: Bu, sistemin iki ana bileşene ayrıldığı klasik bir yaklaşımdır: kullanıcı ile etkileşime giren bir istemci ve arka uç işlemeyi yöneten bir sunucu. Bu, sistemin çok sayıda istemciyi ölçeklendirmesine ve işlemesine olanak tanır, ancak sunucu bir darboğaz haline gelirse bakımı daha zor olabilir.
4.Katmanlı Mimari: Bu, sistemin her biri belirli bir sorumluluğa sahip bir dizi katmana ayrıldığı yaygın bir yaklaşımdır. Bu, sistemin farklı bölümlerini ayırmayı ve değiştirmeyi kolaylaştırır, ancak tasarlaması ve uygulaması daha karmaşık olabilir.
5.Model-View-Controller (MVC) Mimarisi: Bu, sistemin üç ana bileşene ayrıldığı web uygulamaları için popüler bir modeldir: verileri temsil eden model; verileri kullanıcıya sunan görünüm; ve kullanıcı girişini işleyen denetleyici. Bu, sunum ve iş mantığını ayırmaya yardımcı olur, ancak uygulanması daha karmaşık olabilir.
6.Olay Odaklı Mimari: Bu, sistemin dış kaynaklardan gelen olaylara veya mesajlara yanıt vermek üzere tasarlandığı bir modeldir. Bu, sistemin son derece duyarlı ve ölçeklenebilir olmasını sağlar, ancak tasarlaması ve hata ayıklaması daha zor olabilir.
7.Hizmet Odaklı Mimari (SOA): Bu, sistemin bir ağ üzerinden birbirleriyle iletişim kuran bir dizi hizmetten oluştuğu bir modeldir. Bu, sistemin esnek ve ölçeklenebilir olmasını sağlar, ancak tasarımı ve uygulaması daha karmaşık olabilir.
8.Boru ve Filtre Mimarisi: Bu, sistemin, sistem içinde akarken verileri dönüştüren bir dizi filtreye bölündüğü bir modeldir. Bu, sistemi değiştirmeyi ve genişletmeyi kolaylaştırır, ancak tasarımı ve uygulaması daha karmaşık olabilir.
9.Yayınla-Abone Ol Mimarisi: Bu, sistemin bir mesajlaşma sistemi üzerinden birbirleriyle iletişim kuran bir dizi yayıncı ve aboneye ayrıldığı bir kalıptır. Bu, sistemin esnek ve ölçeklenebilir olmasını sağlar, ancak tasarımı ve uygulaması daha karmaşık olabilir.
10.Reaktif Mimari: Bu, yanıt veren, esnek ve ölçeklenebilir sistemler oluşturmak için eşzamansız ve olay güdümlü programlamanın kullanımını vurgulayan bir kalıptır. Bunun tasarımı ve uygulanması daha karmaşık olabilir, ancak performans ve güvenilirlik açısından önemli faydalar sağlayabilir.
Sonuç olarak, yazılım mimarisi kalıpları, geliştiricilerin ölçeklenebilir, bakımı yapılabilir ve esnek yazılım sistemleri oluşturmaları için değerli bir araçtır. Bu modeller, yaygın tasarım sorunlarına bir dizi en iyi uygulama ve kanıtlanmış çözümler sağlar ve çok çeşitli yazılım sistemlerine uygulanabilir.
Bu yazıda, bugün endüstride yaygın olarak kullanılan ilk on yazılım mimarisi modelini inceleyeceğiz. Bu modeller:
1.Monolitik Mimari: Bu, bir yazılım sisteminin tüm bileşenlerinin tek bir bağımsız birim halinde birleştirildiği geleneksel bir yaklaşımdır. Bu, geliştirmeyi ve dağıtmayı kolaylaştırır, ancak sistemin boyutu ve karmaşıklığı arttıkça hantal hale gelebilir.
2.Mikro Hizmet Mimarisi: Bu, sistemin birbiriyle iyi tanımlanmış arayüzler üzerinden iletişim kuran bir dizi bağımsız, kendi kendine yeten hizmete ayrıştırıldığı modern bir yaklaşımdır. Bu, sistemin ölçeklenmesini ve bakımını kolaylaştırır, ancak tasarımı ve uygulaması daha karmaşık olabilir.
3.İstemci-Sunucu Mimarisi: Bu, sistemin iki ana bileşene ayrıldığı klasik bir yaklaşımdır: kullanıcı ile etkileşime giren bir istemci ve arka uç işlemeyi yöneten bir sunucu. Bu, sistemin çok sayıda istemciyi ölçeklendirmesine ve işlemesine olanak tanır, ancak sunucu bir darboğaz haline gelirse bakımı daha zor olabilir.
4.Katmanlı Mimari: Bu, sistemin her biri belirli bir sorumluluğa sahip bir dizi katmana ayrıldığı yaygın bir yaklaşımdır. Bu, sistemin farklı bölümlerini ayırmayı ve değiştirmeyi kolaylaştırır, ancak tasarlaması ve uygulaması daha karmaşık olabilir.
5.Model-View-Controller (MVC) Mimarisi: Bu, sistemin üç ana bileşene ayrıldığı web uygulamaları için popüler bir modeldir: verileri temsil eden model; verileri kullanıcıya sunan görünüm; ve kullanıcı girişini işleyen denetleyici. Bu, sunum ve iş mantığını ayırmaya yardımcı olur, ancak uygulanması daha karmaşık olabilir.
6.Olay Odaklı Mimari: Bu, sistemin dış kaynaklardan gelen olaylara veya mesajlara yanıt vermek üzere tasarlandığı bir modeldir. Bu, sistemin son derece duyarlı ve ölçeklenebilir olmasını sağlar, ancak tasarlaması ve hata ayıklaması daha zor olabilir.
7.Hizmet Odaklı Mimari (SOA): Bu, sistemin bir ağ üzerinden birbirleriyle iletişim kuran bir dizi hizmetten oluştuğu bir modeldir. Bu, sistemin esnek ve ölçeklenebilir olmasını sağlar, ancak tasarımı ve uygulaması daha karmaşık olabilir.
8.Boru ve Filtre Mimarisi: Bu, sistemin, sistem içinde akarken verileri dönüştüren bir dizi filtreye bölündüğü bir modeldir. Bu, sistemi değiştirmeyi ve genişletmeyi kolaylaştırır, ancak tasarımı ve uygulaması daha karmaşık olabilir.
9.Yayınla-Abone Ol Mimarisi: Bu, sistemin bir mesajlaşma sistemi üzerinden birbirleriyle iletişim kuran bir dizi yayıncı ve aboneye ayrıldığı bir kalıptır. Bu, sistemin esnek ve ölçeklenebilir olmasını sağlar, ancak tasarımı ve uygulaması daha karmaşık olabilir.
10.Reaktif Mimari: Bu, yanıt veren, esnek ve ölçeklenebilir sistemler oluşturmak için eşzamansız ve olay güdümlü programlamanın kullanımını vurgulayan bir kalıptır. Bunun tasarımı ve uygulanması daha karmaşık olabilir, ancak performans ve güvenilirlik açısından önemli faydalar sağlayabilir.
Sonuç olarak, yazılım mimarisi kalıpları, geliştiricilerin ölçeklenebilir, bakımı yapılabilir ve esnek yazılım sistemleri oluşturmaları için değerli bir araçtır. Bu modeller, yaygın tasarım sorunlarına bir dizi en iyi uygulama ve kanıtlanmış çözümler sağlar ve çok çeşitli yazılım sistemlerine uygulanabilir.